ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ(Μυθιστόρημα)
Όταν ήταν μικρή, η μητέρα της, για να την παρηγορήσει για τον θάνατο του αγαπημένου της πατέρα, διηγήθηκε στην Μπλάνκα ένα παραμύθι για κάποιον πανίσχυρο αυτοκράτορα που κάλεσε τους σοφούς και τους ζήτησε μια φράση που να ισχύει για όλες τις πιθανές καταστάσεις. Έπειτα από διαβουλεύσεις μηνών, οι σοφοί παρουσιάστηκαν ενώπιον του αυτοκράτορα με μια πρόταση: "Θα περάσει κι αυτό". Και η μητέρα της πρόσθεσε: "Ο πόνος και η λύπη θα περάσουν, όπως περνούν η χαρά και η ευτυχία". Τώρα είναι η μητέρα της Μπλάνκα που έχει πεθάνει. Το βιβλίο αυτό μιλά για την οδύνη της απώλειας, για τον σπαραγμό της απουσίας. Όμως απέναντι σ' αυτή την οδύνη στέκονται οι μνήμες απ' όσα έζησε και απ' όσα έμαθε, και η ζωή επαναβεβαιώνεται με δύναμη μέσα από το σεξ, τους άντρες, τις φίλες, τα παιδιά. "Η ελαφρότητα είναι μια μορφή φινέτσας. Το να ζεις με ελαφρότητα και χαρά είναι πάρα πολύ δύσκολο" λέει η Μπλάνκα.
"Ένα βιβλίο ηλιόλουστο και βαθύ, το βιβλίο που αγαπήσαμε αυτό το καλοκαίρι..." (Elle)
"Συμπύκνωση συγκίνησης και εξυπνάδας. Υπέροχο!" (Marie Claire)
"Απόμακρο χιούμορ και ωμή κομψότητα". (Le Journal du Dimanche)
"Ένα λογοτεχνικό τσουνάμι... μια σαγηνευτική φωνή, μια ορμητική γεύση ζωής". (ARA)
"Το μυστικό αυτού του σύντομου και εξαιρετικά έντονου μυθιστορήματος βρίσκεται στην ανάδειξη αυτής της συνείδησης, που βρέθηκε ξαφνικά έκπτωτη από τον Παράδεισο". (Domingo Rodenas de Moxa, El Periodico)
"Ένα βιβλίο κομψής σοφίας". (Harper's Bazaar)
"Μια συγκινητική διακήρυξη αγάπης στη χαμένη μητέρα, μια ακροβασία πάνω σε τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στην ελαφρότητα και στην τραγωδία". (De Standaard)
"Εκθαμβωτική, διαυγής, οδυνηρή μνήμη αποχαιρετισμού". (Xουάν Μαρσέ)