Χρυσάφι ατόφιο που, κατά λάθος - αλά μπορεί και εσκεμμένα μέσα του έπεσε λίγη σκουριά.Το κόκκινο της σκουριάς του έδωσε τη γλύκα, την πλάνη της αμαρτίας.Κιέτσι, καθώς τίποτα δεν υπάρχει ατόφιο,ούτε χρώμα ούτε χαρά, μα ούτε και λύπη,όλοι σταλάξαμε λίγη σκουριά στη ζωή μας.Σκουριά και χρυσάφι είναι όλα.Το πρώτο μέρος της διλογίας σκουριά και χρυσάφι, τα Ψαρρά και η θυσία των κλεισμένων στο γενοβέζικο Κάστρο.Το ενετικό Νεγρεπόντε, η Χαλκίδα με τα "τρελά νερά", που είναι πια ελληνική.